भीमा तुझ्या महूला जावून काल आलो
तू जन्मल्या ठिकाणी राहून काल आलो
तू रांगलास जेथे तेथेच मान झुकली
ती धूळ मी कपाळी लावून काल आलो
आई तुझी भिमाई सातारलाच गेली
तेथेही दोन अश्रू वाहून काल आलो
जाऊन दूरदेशी तू आणली शिदोरी
मी त्यातलीच काही खाऊन काल आलो
दिल्लीतला खजिना तू वाटणार होता
तेथे तुझेच पाणी दावून काल आलो
दीक्षाभूमी सभोती हर्षाने दाटलेली
नागांची नागनगरी पाहून काल आलो
ते जाळणार होते मी टाळणार होतो
वामनसहित तेथे जाऊन काल आलो
स्वर: कृष्णा शिंदे
Apratim Rachana
ReplyDelete