भीमरावांनी देशावरती प्रेम अलौकिक केले

भीमरावांनी देशावरती प्रेम अलौकिक केले

इतिहासाचे पान सुवर्णी रंगवून ते गेले

गोलमेज ही परिषद हि त्यांनी वाणीने गाजविली

मूलभूत हक्कांची सदनी कैफियत मांडिली

बहिष्कृतांचे दुःख जगाच्या वेशीवर ठेवियले

इतिहासाचे पान सुवर्णी रंगवून ते गेले

प्रतिगामी शक्तींना त्यांनी कडवा विरोध केला

शांतिपथावर रथ क्रांतीचा हाकीत पुढती नेला

तळागाळातील दबलेल्याना पंखगती ती दिधली

इतिहासाचे पान सुवर्णी रंगवून ते गेले

अर्थव्यवस्था या देशाची सुस्थिर भक्कम व्हावी

दारिद्र्याच्या रेषेखालील जनता वरती यावी

स्वप्न गोजिरे भारतभू चे लोचनात रेखियले

इतिहासाचे पान सुवर्णी रंगवून ते गेले

गायक : सुहासिनी, सुरेश वाडकर

सद्धम्म दिधला या जगा

सद्धम्म दिधला या जगा, ही थोर ज्याची योग्यता 
त्या गौतमाची ही कथा 
त्या गौतमाची ही कथा 

लक्ष्मी जिथे पाणी भरी, त्या वैभवी तो वाढला 
ना पुत्र आणि पत्नीच्या, मोहात कधीही वेढला
व्याकुळला तो पाहुनी, विश्वामधील व्याधी व्यथा 
त्या गौतमाची ही कथा 
त्या गौतमाची ही कथा 

ऐश्वर्य सारे त्यागुनी, मारासवे तो झुंजला 
सत्यास जाणुनी शेवटी, निर्वाण पदी तो पावला 
ते ज्ञान देण्या मानवा, जलदापरी द्रवला स्वतः 
त्या गौतमाची ही कथा 
त्या गौतमाची ही कथा 

शांतीचा ध्यास मनी धरला

शांतीचा ध्यास मनी धरला, बुद्ध जगी वंदनीय ठरला 

बोधीवृक्षाच्या छायेत, 
ध्यान लावुनिया एकांत 
मनाचा मेरू सावरला
शांतीचा ध्यास मनी धरला, बुद्ध जगी वंदनीय ठरला 

बुद्धीला होताचि जाण 
केली मग शांती परिधान 
अखेरी मारच तो हरला
शांतीचा ध्यास मनी धरला, बुद्ध जगी वंदनीय ठरला 

शोधिता मानवी कल्याण 
अंती परिणाम तो जाणून 
अंतरी त्यागच तो भरला 
शांतीचा ध्यास मनी धरला, बुद्ध जगी वंदनीय ठरला 

करुणा दया क्षमा शांती 
हीच हो बुद्धाची क्रांती 
मार्ग बहुतांनी अनुसरला
शांतीचा ध्यास मनी धरला, बुद्ध जगी वंदनीय ठरला 

भीमा तुम्हा वंदना

भीमा तुम्हा वंदना

द्यावी सुबुद्धी आम्हा अजाणा

तनमन अमुचे चरणी अर्पण

भावपूर्वक धम्म समर्पण

मंगलमय बुद्धाचे दर्शन
घडविले रामजीनंदना

ना डगमगले कधी संकटी
रान उठविले उपाशीपोटी

लढले झिजले न्यायासाठी

लाजविले गंधित चंदना

चंद्र-सूर्य तळपती जोवर

कीर्ती भूवर राहील तोवर

नवकोटीचा वीर धुरंधर

तोडियले सहजी बंधना

गायक : कृष्णा शिंदे 

जग बदल घालुनी घाव

जग बदल घालुनी घाव । सांगून गेले मला भीमराव ।।

गुलामगिरीच्या या चिखलात । रुतून बसला का ऐरावत ।
अंग झाडुनी निघ बाहेरी । घे बिनीवरती धाव ।।

धनवंतांनी अखंड पिळले । धर्मांधांनी तसेच छळले ।
मगराने जणू माणिक गिळिले । चोर जाहले साव ।।

ठरवून आम्हा हीन कलंकित । जन्मोजन्मी करुनी अंकित ।
जिणे लादुनी वर अवमानित । निर्मून हा भेदभाव ।।

एकजुटीच्या या रथावरती । आरूढ होऊनी चल बा पुढती ।
नव महाराष्ट्रा निर्मून जगती । करी प्रकट निज नाव ।।

गीत: साहित्यरत्न लोकशाहीर अण्णाभाऊ साठे

जीवाला जीवाचं दान माझ्या भीमानं केलं

जीवाला जीवाचं दान माझ्या भीमानं केलं
झिजून जीवाचं रान माझ्या भीमानं केलं

साऱ्या महारामधी मॅट्रिक नव्हतं कुणी
यश घेऊन आली भीमाची लेखणी
असं अमृताचं पान
माझ्या भीमानं केलं

एका गरीब घरी जन्माला येऊन
तरी शिकावयाची जिद्द उरी घेऊन
अमेरिकेला प्रयाण
माझ्या भीमानं केलं

आला कोलंबियाहून पी एच डी होऊन
दुजी विलायतेची बॅरिस्टरी घेऊन
त्याचंच देशाला दान माझ्या भीमानं केलं

आधी माणुसकीचा दिला आम्हाला धडा
मग प्रेत मनूचे पेटविले धडधडा
असं आम्हा बलवान, माझ्या भीमानं केलं

राजदरबारी अशी केली कारागिरी
लोकशाहीचा धुरा लेऊन आपल्या शिरी
कायद्याचं कार्य महान, माझ्या भीमानं केलं

गीत: लोकशाहीर वामनदादा कर्डक
गायक: श्रावण यशवंते

बुद्ध की धरती

ये बुद्ध की धरती, युद्ध ना चाहे,
चाहे अमन परस्ती, बुद्ध की धरती

बुद्धं शरणं गच्छामि
धम्मं शरणं गच्छामि
संघं शरणं गच्छामि

ये बुद्ध का भारत प्रबुद्ध भारत, पूर्ण समर्थक शान्तिका
सम्मान बढ़ा अहिंसा का यहाँ,मुँह काला निरर्थक क्रांतिका
जगवालों अमन का व्रत लेकर, संसार सवारों भ्रान्तिका
है हिंसक नीती युद्ध की नीती, धरो अहिंसक नीती
ये बुद्ध की धरती, ये बुद्ध की धरती

संसार को अपना घर समझो, गौतम ने अमर सन्देश दिया
जियो स्वयं और जीने दो औरो को, महा उपदेश दिया
मानव को यहाँ मानवता दी, जीवन को वही उद्देश दिया
ये पतन की अर्थी और हो पूर्ति, आदर्शो की पूर्ती
ये बुद्ध की धरती, ये बुद्ध की धरती

जो बुद्ध ने मानव हित में किया, उस कार्य का उत्तम क्या कहना
जन हित ही उनका था जीना, जन हित ही उनका था मरना
चीर सत्य अहिंसा शांति में, चारित्र्य हमारा हो गहना
रहे ज्ञान की ज्योति अखंड जलती, दमके सारी जगती
ये बुद्ध की धरती, ये बुद्ध की धरती

बुद्धं शरणं गच्छामि
धम्मं शरणं गच्छामि
संघं शरणं गच्छामि

ये बुद्ध की धरती, युद्ध ना चाहे,
चाहे अमन परस्ती, बुद्ध की धरती

बुद्ध ही बुद्ध है

ये च बुद्धा अतीता च, ये च बुद्धा अनागता
पच्चुपन्ना च ये बुद्धा, अहं वन्दामि सब्बदा 

बुद्ध ही बुद्ध है, बुद्ध ही बुद्ध है
हर जगह , हर समय वो सिद्ध है वो सिद्ध है

मन मे तुम्हारे बसता वो गुणवान है
सम्यक शिक्षा से करता जो शीलवान है

अहिंसा की ताकत से जो बलवान है,
वो बुद्ध है, वो बुद्ध है, वो बुद्ध है

स्वयं पर तू स्वयं ध्यान कर ,
हलचल, ह्रदय की स्पन्दनो को जान कर
नित्य नियंत्रण से खुदकी पहचान कर

पायेगा जब तू विजय स्वार्थ पर
विकृती पर तू निरंतर मात कर
दृढ निश्चय से जब चित्त तेरा शुद्ध है 
तू बुद्ध है, तू बुद्ध है, तू बुद्ध है

परिवर्तन ही है ये जीवन का नियम
क्यो न हो ये धर्म का भी अधिनियम,
मैत्री प्रग्या शील हो जिसमे
सदैव तन मन पर संयम
कर पूजा सदगुणोंकी ए नादान
ईश्वर क्या बने, तू पहले बन इन्सान
कर्मकांडोसे नही मिलता भगवान
चमत्कार नही दुनिया मे तू मान
मानव सेवा हि तुझसे नितीबद्ध है
तू बुद्ध है, तू बुद्ध है, तू बुद्ध है

जब चले हिंसा हि आंधी
निर्लज्ज उठाये पापो का तुफान
ले चला जगत को विनाश के पथ पर
बेधुंद अहंकारी बना इन्सान
देखो उसे ढुंढो उसे पाओ उसे , 
अंतर्मनमें, जन-मन-तन मे
दीपक शांती का, करूणा का वो सागर , 
प्रग्या कि जो मूर्ती, दिव्य भाग्यशील नगर
देखो उसे ढुंढो उसे पाओ उसे , 
इस जगत का, इस धरा का वो मार्गदाता श्रेष्ठ है

इस जगत का, इस धरा का मार्गदाता श्रेष्ठ है ,
वो बुद्ध है, वो बुद्ध है, वो बुद्ध है

बुद्ध ही बुद्ध है, बुद्ध ही बुद्ध है
हर जगह , हर समय वो सिद्ध है वो सिद्ध है

गीत : राजेश ढाबरे 
अल्बम : बुद्ध ही बुद्ध है

भीमराया घे तुझ्या या लेकरांची वंदना

भीमराया घे तुझ्या या लेकरांची वंदना
आज घे ओथंबलेल्या अंतरांची वंदना

दुमदुमे 'जयभीम' ची, गर्जना चोहीकडे
सारखा जावे तिथे, हा तुझा डंका झडे
घे, आता घे राहिलेल्या संगरांची वंदना

कोणते आकाश हे,  तू अम्हा नेले कुठे,
तू दिलेले पंख हे, पिंजरे गेले कुठे
या भरा-या आमुच्या,  ही पाखरांची वंदना 

कालचे सारे मुके, आज बोलू लागले
अन तुझ्या सत्यासवे, शब्द तोलू लागले
घे वसंता, घे मनांच्या मोहरांची वंदना

जाळले गेलो तरी, सोडले नाही तुला
कापले गेलो तरी, तोडले नाही तुला
ही तुला उध्वस्त झालेल्या घरांची वंदना

तू उभा सूर्यापरी, राहिली कोठे निशा
एवढे आम्हा कळे, ही तुझी आहे दिशा
मायबापा  घे उद्याच्या अंकुरांची वंदना

धम्मचक्राची तुझ्या, वाढवू आम्ही गती
हा तुझा झेंडा आम्ही, घेतलेला सोबती
ऐक येणा-या युगांच्या आदरांची वंदना

---सुरेश भट 

घबराए जब मन अनमोल

बुद्धम सरणम गच्छामी
धम्मम सरणम गच्छामी
संघम सरणम गच्छामी.

घबराए जब मन अनमोल
हृदय हो उठे डाँवाडोल

घबराए जब मन अनमोल
और हृदय हो डाँवाडोल
तब मानव तू मुख से बोल
बुद्धम सरणम गच्छामी.

जब अशांति का राग उठे, लाल लहू का फाग उठे
हिंसा की वो आग उठे, मानव में पशु जाग उठे
ऊपर से मुस्काते नर, भीतर ज़हर रहें हों घोल.
तब मानव तू मुख से बोल, बुद्धम सरणम गच्छामी.

जब दुनिया से प्यार उठे, नफ़रत की दीवार उठे
माँ कि ममता पर जिस दिन, बेटे की तलवार उठे
धरती की काया काँपे, अंबर डगमग उठे डोल.
तब मानव तू मुख से बोल, बुद्धम सरणम गच्छामी.

दूर किया जिस ने जन-जन के व्याकुल मन का अंधियारा
जिसकी एक किरण को छूकर चमक उठा ये जग सारा

दीप सत्य का सदा जले, दया अहिंसा सदा फले

सुख शांति की छाया में, जन-गन-मन का प्रेम पले
भारत के भगवान बुद्ध का, गूंजे घर-घर मंत्र अमोल.
हे मानव नित मुख से बोल, बुद्धम सरणम गच्छामी.

हिंदी फिल्म : अंगुलीमाल 

भीमा तुझ्या मताचे जर पाच लोक असते

भीमा तुझ्या मताचे जर पाच लोक असते

तलवारीचे तयांच्या न्यारेच टोक असते

वाणीत भीम आहे करणीत भीम असता

वर्तन तुझ्या पिलांचे सारेच चोख असते

गोळी खुशाल घाला, फाशी खुशाल द्यारे

खोटे इथे खऱ्याचे दुसरेच टोक असते

तत्त्वाची जाण असती बिनडोक लोक नसते

सारे चलन तयांचे ते रोखठोक असते

सद्भाव एकतेचे जर अन्तरात असते

तुटले कुणीच नसते सारेच एक असते

वामन, समान सारे स्वार्थाने अंध नसते

तुझिया नीतीप्रमाणे सारेच नेक असते

भीमा तुझ्या मताचे जर पाच लोक असते
तलवारीचे तयांच्या न्यारेच टोक असते

---लोकशाहीर वामनदादा कर्डक

समाजाचं काय

तुझ्या हाती तूप आलं तुझ्या हाती साय

समाजाचं काय रं गड्या समाजाचं काय

तुझ्या हाती आहे गड्या समाजाची नाडी

राहायला माडी तुला बसायला गाडी

सांग तुझा धंदा असा आहे तरी काय

समाजाचं काय रं गड्या समाजाचं काय

काम नाही धाम नाही सकाळी उठुनी

सुख तुला सारं गड्या येतंय रं कुठुनी

सांग तुझा छंद असा आहे तरी काय

समाजाचं काय रं गड्या समाजाचं काय

तुझ्यासाठी तुझ्याकडं सारं काही हाय रं

माझ्यासाठी तुझ्याकडं आहे तरी काय रं

पुसते रोज वामनला वामनची माय

समाजाचं काय रं गड्या समाजाचं काय

---लोकशाहीर वामनदादा कर्डक

चंदन वृक्षासमान होता

चंदन वृक्षासमान होता, भीमराव झिजला

जीवननौकेचा तो अमुच्या, दीपस्तंभ ठरला

स्वानुभवाने दुःखे अमुची, जाणूनिया घेतली

विद्रोहाची फुले तयाने, करात आमुच्या दिली

संघटनेचा संघर्षाचा कानमंत्र हि दिला

महाराष्ट्राच्या भूमीवरती धर्मयुद्ध घडविले

महाडात ते तळे तयाने बंधमुक्त करविले

वैषम्याच्या बुरुज तटाला, सुरुंग हि लाविला

बहुज हिताय बहुजन सुखाय घटना नव निर्मिली

न्याय बंधुता समता नीती, तत्त्वे प्रतिपादिली

स्त्री-शुद्राच्या कल्याणाचा, कायदाच घडविला
जीवननौकेचा तो अमुच्या, दीपस्तंभ ठरला

शिल्पकार जीवनाचा भीम माझा

शिल्पकार जीवनाचा भीम माझा होता रे

रंजल्या न् गांजल्यांचा दीनदाता होता रे

फाटक्यांच्या वस्तीसाठी मायेचा पदर

दुबळ्यांच्या दुःखाची केली रे कदर

आभाळागत छाया झाली स्वाभिमान दाता रे

खचलेल्या माणसाला ताठ त्याने केले

शोषितांच्या अस्मितेला खतपाणी दिले

उंचावली मान, नाही वाकणार आता रे

आसवांना दिली तू हक्काची रे भाषा

घटनेत जागविली न्यायाची रे आशा

बाणा तुझा होता न्यारा भाग्यविधाता रे

--- रमेश थेटे

आचाराविण विचार वाया...बोध हा बुद्धाचा तू जाण

आचाराविण  विचार वाया, व्यर्थ असे ते ज्ञान

बोध हा बुद्धाचा तू जाण

पंचशील अन प्रज्ञा करुणा

मनुजांचे हे भूषण जाणा

त्रिशरणाला असे जीवनी, आहे अग्रस्थान

अष्टमार्ग हे अतीव सुंदर

अनुपम आहे या अवनीवर

मर्म जाणुनी या मार्गाचे, साधावे निर्वाण

जीव तेवढे समान सारे

मनी असावा भाव असा रे

त्या जीवांचे दुःख हरावे, सेवा हीच महान

बोध हा बुद्धाचा तू जाण

क्रांतिवीर महापुरुष जन्मा आले धरतीवर

क्रांतिवीर महापुरुष जन्मा आले धरतीवर

भीमराव आंबेडकर,

धन्य ते भीमराव आंबेडकर

सन अठराशे एक्याण्णव साली भीमराव जन्मले

दलितजनांचे भाग्य उजळले, कैवारी लाभले

कायदेपंडित शिल्पकार हि घटनेचा गाजतो

भीमरायाचा कीर्ती-डंका चौमुलखीं वाजतो

ध्येयवादी अन मुत्सद्दी, स्वाभिमानी नर

काळ्या रामाचे मंदिर नव्हते दलितांसाठी खुले

वाट काटेरी झाली मोकळी भीमरायाच्यामुळे

अस्पृश्यतेची रात संपली तेज नवे फाकले

महाडच्या चवदार तळ्याचे पाणीही चाखले

दीक्षा दिधली अन उद्धरला कोटी जनसागर

बहुजनांच्या हितासुखाचा भार वाहिला शिरी

ऋण तयांचे राहतील नवकोटी जनतेवरी  

एकोणीसशे छप्पन साली सहा डिसेंबर दिनी

महापरिनिर्वाण जाहले राहिल्या आठवणी

ज्ञानेश ऐसा होणार नाही शोधुनिया जगभर

भीमराव आंबेडकर,

धन्य ते भीमराव आंबेडकर

विजयादशमी दिनी

श्री बुद्धाच्या चरणावरती, विजयादशमी दिनी

दीक्षा आम्हा दिली भीमाने, मंगल दिन तो जनीं

मूळ गाडण्या विषमतेचे, मार्ग असा वेचला

मानवतेचा अन समतेचा धर्म नवा घेतला

श्री बुद्धाच्या महामंत्राचा, निनादला तो ध्वनी

थोर भाग्य हे दलित जनाचे भीमरत्न लाभले

व्यथा तयाची दूर जाहली, कार्य महा साधले

सोने लुटूनी मांगल्याचे लोक हर्षले मनी

कितीक झाले या अवनीवर, संत मुनी ज्ञानी

करू न शकले आजवरी ते, केले भीमाने झणी

उद्धरली नवकोटी जनता, रूढी मोडुनी जुनी
दीक्षा आम्हा दिली भीमाने, मंगल दिन तो जनीं